Hoe is het begonnen? Waarom ben je Japans gaan studeren?
Ik heb op de middelbare school examen gedaan in bijna alle talen. Dat ik dus iets met taal zou gaan doen dat was wel duidelijk. Een van mijn leraren Nederlands was Japan-fan en gaf ons les in "haiku schrijven". Zijn enthousiasme heeft mijn interesse voor Japan aangewakkerd. Japan was eind jaren tachtig bovendien een economische wereldmacht (meer dan nu) dus wellicht dat een baan vinden niet zo moeilijk zou zijn. Naast taal en cultuur van Japan heb ik ook vakken gedaan als voorlichtingskunde en PR en samenleving. Het vertellen en schrijven binnen het vakgebied communicatie lag mij beter.
Na mijn afstuderen ben ik gaan werken bij Yakult, als eerste medewerker van het Japanse bedrijf in Nederland en Europa. Daar heb ik ontzettend veel geleerd, eerst als "assistent representative", daarna PR medewerker en later manager corporate communicatie bij Yakult Europe.
In 2006 ben ik zzp'er geworden en doe ik ook opdrachten die niets met Japan te maken hebben. Zoals hoofd externe communicatie bij Etos, of communicatieadviseur bij de gemeente Almere. Ik ben ook bestuurslid van de Nederlands Japanse Vereniging. Mijn Linkedin profiel vind je hier.
Kom je vaak in Japan?
Ja, ik ga zeker één keer per jaar naar Japan, voor werk, om te reizen, om vrienden te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Tijdens mijn studie heb ik samen met twee medestudenten twee maanden in een traditioneel Japans huis gewoond in Kyoto om op katten te passen. Overdag fietsten we naar de tempels, in de avond verkenden we het nachtleven van de stad. Na mijn studie een aantal keer voor mijn werk bij Yakult en sinds 2012 elk jaar. In 2019 heb ik samen met mijn man twee maanden in Koorimachi in een traditioneel Japans huis gewoond en dit jaar zou ik drie maanden in Iizaka Onsen verblijven. Beiden zijn kleine plaatsjes in de prefectuur Fukushima. Helaas moest ik in april eerder naar huis vanwege corona.
Wat heb jij met Fukushima?
In november 2017 kon ik een week lang op uitnodiging van het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken mee op reis door Fukushima. Om kennis te maken met de derde grootste prefectuur van Japan en om te zien dat alle producten die uit Fukushima komen veilig zijn. Wat ook zo is, het is maar een klein gedeelte van de enorme prefectuur waar je niet mag komen. Op 11 maart 2018, precies 7 jaar na de ramp, gaf ik een presentatie over mijn reis voor de Nederlands Japanse Vereniging in het bijzijn van de toenmalige ambassadeur van Japan, de heer Inomata.
Helaas worden de producten uit Fukushima nog steeds niet zo goed verkocht als voor de ramp en vermijden veel toeristen Fukushima omdat ze denken dat het gevaarlijk is. Wellicht logisch omdat de kerncentrale dezelfde naam als de prefectuur heeft. De naam "Fukushima" is "besmet". Ik draag graag mijn steentje bij om dat misverstand uit de wereld te helpen. Het is een van de mooiste prefecturen van Japan, de mensen zijn er superaardig en gastvrij en het eten is fantastisch. Ik ken er ondertussen heel veel mensen en ben zelfs officieel "tourist promotion ambassador" van Fukushima Prefecture.
Je schrijft en geeft ook lezingen over vrouwen in Japan. Waarom is dat?
Japan heeft een van de grootste economieën in de wereld en wordt vaak gezien als een land dat vergelijkbaar is qua vrijheid en emancipatie met bijvoorbeeld Nederland. Dat klopt maar gedeeltelijk. Ik heb me verdiept in de rol van de vrouw in Japan. Toen ik begin jaren '90 naar Japan ging voor mijn werk verbaasde het me dat ik daar nauwelijks vrouwen op kantoor en in besprekingen tegenkwam, behalve als koffiemeisje of kopieerdame. We zijn nu bijna dertig jaar verder en in Japan is er op dat vlak niet zo heel veel veranderd. Als meisje en vrouw in Japan word je nog steeds achtergesteld ten opzichte van jongens en mannen. In de grondwet zijn man en vrouw gelijk, maar in de praktijk is dat niet het geval. Er zijn gelukkig de afgelopen jaren wat verbeteringen zichtbaar, maar nog steeds geldt dat de vrouw zorgt voor het huishouden en de kinderen en de man voor het inkomen. De samenleving is nog zeer traditioneel en patriarchaal. Ik spreek heel veel Japanse vrouwen die dat verstikkend vinden en verandering willen, maar niet weten hoe. Gelukkig spreken steeds meer jonge vrouwen zich uit en verzetten zich ertegen.
Ik heb op de middelbare school examen gedaan in bijna alle talen. Dat ik dus iets met taal zou gaan doen dat was wel duidelijk. Een van mijn leraren Nederlands was Japan-fan en gaf ons les in "haiku schrijven". Zijn enthousiasme heeft mijn interesse voor Japan aangewakkerd. Japan was eind jaren tachtig bovendien een economische wereldmacht (meer dan nu) dus wellicht dat een baan vinden niet zo moeilijk zou zijn. Naast taal en cultuur van Japan heb ik ook vakken gedaan als voorlichtingskunde en PR en samenleving. Het vertellen en schrijven binnen het vakgebied communicatie lag mij beter.
Na mijn afstuderen ben ik gaan werken bij Yakult, als eerste medewerker van het Japanse bedrijf in Nederland en Europa. Daar heb ik ontzettend veel geleerd, eerst als "assistent representative", daarna PR medewerker en later manager corporate communicatie bij Yakult Europe.
In 2006 ben ik zzp'er geworden en doe ik ook opdrachten die niets met Japan te maken hebben. Zoals hoofd externe communicatie bij Etos, of communicatieadviseur bij de gemeente Almere. Ik ben ook bestuurslid van de Nederlands Japanse Vereniging. Mijn Linkedin profiel vind je hier.
Kom je vaak in Japan?
Ja, ik ga zeker één keer per jaar naar Japan, voor werk, om te reizen, om vrienden te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Tijdens mijn studie heb ik samen met twee medestudenten twee maanden in een traditioneel Japans huis gewoond in Kyoto om op katten te passen. Overdag fietsten we naar de tempels, in de avond verkenden we het nachtleven van de stad. Na mijn studie een aantal keer voor mijn werk bij Yakult en sinds 2012 elk jaar. In 2019 heb ik samen met mijn man twee maanden in Koorimachi in een traditioneel Japans huis gewoond en dit jaar zou ik drie maanden in Iizaka Onsen verblijven. Beiden zijn kleine plaatsjes in de prefectuur Fukushima. Helaas moest ik in april eerder naar huis vanwege corona.
Wat heb jij met Fukushima?
In november 2017 kon ik een week lang op uitnodiging van het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken mee op reis door Fukushima. Om kennis te maken met de derde grootste prefectuur van Japan en om te zien dat alle producten die uit Fukushima komen veilig zijn. Wat ook zo is, het is maar een klein gedeelte van de enorme prefectuur waar je niet mag komen. Op 11 maart 2018, precies 7 jaar na de ramp, gaf ik een presentatie over mijn reis voor de Nederlands Japanse Vereniging in het bijzijn van de toenmalige ambassadeur van Japan, de heer Inomata.
Helaas worden de producten uit Fukushima nog steeds niet zo goed verkocht als voor de ramp en vermijden veel toeristen Fukushima omdat ze denken dat het gevaarlijk is. Wellicht logisch omdat de kerncentrale dezelfde naam als de prefectuur heeft. De naam "Fukushima" is "besmet". Ik draag graag mijn steentje bij om dat misverstand uit de wereld te helpen. Het is een van de mooiste prefecturen van Japan, de mensen zijn er superaardig en gastvrij en het eten is fantastisch. Ik ken er ondertussen heel veel mensen en ben zelfs officieel "tourist promotion ambassador" van Fukushima Prefecture.
Je schrijft en geeft ook lezingen over vrouwen in Japan. Waarom is dat?
Japan heeft een van de grootste economieën in de wereld en wordt vaak gezien als een land dat vergelijkbaar is qua vrijheid en emancipatie met bijvoorbeeld Nederland. Dat klopt maar gedeeltelijk. Ik heb me verdiept in de rol van de vrouw in Japan. Toen ik begin jaren '90 naar Japan ging voor mijn werk verbaasde het me dat ik daar nauwelijks vrouwen op kantoor en in besprekingen tegenkwam, behalve als koffiemeisje of kopieerdame. We zijn nu bijna dertig jaar verder en in Japan is er op dat vlak niet zo heel veel veranderd. Als meisje en vrouw in Japan word je nog steeds achtergesteld ten opzichte van jongens en mannen. In de grondwet zijn man en vrouw gelijk, maar in de praktijk is dat niet het geval. Er zijn gelukkig de afgelopen jaren wat verbeteringen zichtbaar, maar nog steeds geldt dat de vrouw zorgt voor het huishouden en de kinderen en de man voor het inkomen. De samenleving is nog zeer traditioneel en patriarchaal. Ik spreek heel veel Japanse vrouwen die dat verstikkend vinden en verandering willen, maar niet weten hoe. Gelukkig spreken steeds meer jonge vrouwen zich uit en verzetten zich ertegen.
